بطور کلی آنچه امروز به عنوان تبلیغات مدرن می شناسیم، در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در آمریکا متولد شد، و با رشد جمعیت و پیشرفت های حاصل شده، تبلیغات تغییرات بسیار چشمگیری داشته است. كارشناسان این حوزه معتقدند كه تبلیغات در ایران بصورت حرفه‌ای از سال ۱۳۲۵ آغاز بکار کرد و این زمان، دوره شروع تبلیغات تجاری در همه دنیا میباشد.

تبلیغات در ایران به دو دوره تاریخی تقسیم میشود

1. دوره باستان

تبلیغات این دوران بیشتر تحت تأثیر كشاورزي و ویژگي‌هاي آن، بیشتر بشکل تبلیغات کلامی و دهان بدهان و در واقع نوعی ارتباطات ‏شفاهي بود و مانند سایر كشورها علایم تجاري، دیوار نوشته‌ها و جارچیها مهمترین شیوه هاي ‏پیام‌رساني در آن زمان بودند. 

2. عصر جدید

با ورود دستگاه چاپ به ایران و انتشار اولین روزنامه "کاغذ اخبار" در عصر قاجاریه، کم کم آگهی ها به نشریات راه یافتند. نخستین آگهی به سفارش یک تاجر فرنگی به نام “موسیو روجیاری” در "وقایع اتفاقیه" در سال ۱۲۶۷ شمسی درج شد. در عصر قاجار، آگهی ها را با نامهایی چون اعلان و اشتهارنامه میشناختند، به دنبال تشکیل فرهنگستان ایران در سال ۱۳۱۴ واژه آگاهی جایگزین اعلان شد اما رییس وقت اداره کل شهربانی طی نامه ای درخواست کرد که چون کلمه آگاهی متعلق به تأمینات اداره کل شهربانی است، از همان کلمه اعلان استفاده شود که در نهایت واژه آگهی جای آگاهی را گرفت.

بدین ترتیب پیشینه آگهی در رسانه‌های جمعی ایران به قرار زیر بود:

• دیوارکوب
• نشریه‌های ادواری
• کتاب
• سینما
• رادیو
• تلویزیون
• و امروز تبلیغات اینترنتی 

با ورود سینما به ایران، تهیه اسلاید و نمایش آن نیز اوج گرفت. در ابتدا طرحهای اسلاید فقط متن تبلیغاتی داشت، از سال ۱۳۳۲ به بعد تنها تغییر قابل توجه در نمایش اسلایدهای سینمایی ناطق كردن نمایش اسلایدها بود كه گفتاری بین ۱۵ تا ۲۰ ثانیه برای هر اسلاید روی نوار ضبط می‌گردید و متصدی نمایش همزمان با پخش گفتار هر اسلاید، نمایش همان اسلاید را نیز شروع می‌كرد.

ظهور کانون  های آگهی و تبلیغاتی

اولین کانون آگهی در سال ۱۳۱۶ با عنوان "کانون تبلیغاتی زیبا" به مدیر مسئولی حمزه نعمتی راه اندازی شد و همچنین نخستین مؤسسه تبلیغاتی ایران است که به طور رسمی به عضویت اتحادیه مؤسسات تبلیغاتی انگلستان و اتحادیه بین المللی تبلیغات ایالات متحده درآمد. در سال ۱۳۱۹ شمسی اداره کل تبلیغات و انتشارات توسط عیسی صدیق در خانه سیدالعراقین تأسیس شد اما شروع فعالیت تبلیغات در سال ۱۳۲۵ بود.

تبلیغات در ایران از دهه ۴۲ تا ۵۲ با محوریت سیاست های اقتصادی رژیم معرفی کالاهای مصرفی و رویدادهای روزمره زندگی بود. پس از قیام مردمی ۱۵ خرداد 42، وزارت اطلاعات تأسیس شد و به دنبال سازمان تلویزیون ملی ایران ایجاد شد، در پی این تحولات سازمان های تبلیغاتی برای حفظ و حمایت از حقوق خود و تحکیم همکاری بین افراد صنف و بهبود وضع خود، " اتحادیه دارندگان سازمان های تبلیغاتی " را تشکیل دادند. اولین جشنواره فیلم های تبلیغاتی نیز در سال ۱۳۴۹ در شیراز برگزار شد.

کانون های آگهی و تبلیغاتی پس از انقلاب 

با پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۷ فعالیت شرکت های تبلیغاتی عملاً متوقف شد، اما کمی بعد در سال ۱۳۵۸ شورای انقلاب با تصویب آیین نامه اینظارت بر نحوه کار و فعالیت کانون های آگهی و تبلیغاتی را برعهده گرفت.
با شروع جنگ تحمیلی عمده فعالیت رسانه های داخلی بر محور اخبار مربوط به دفع تهاجم دشمن و حفظ کشور بود، و فضای جامعه بدون تبلیغات بازرگانی سپری میشد. با پایان جنگ و شروع دوران سازندگی و رشد فعالیت های اقتصادی در سال های ۷۰ – ۶۹ تبلیغات تجاری رشد چشمگیر و قابل توجهی یافت به طوری که در مدت دو سال، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وظیفه ساماندهی تبلیغات را برعهده گرفت.

هم اکنون اداره کانون های آگهی و تبلیغات بازرگانی بخشی از اداره کل تبلیغات و اطلاع رسانی معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی است و طبق آمار بدست آمده از سال ۱۳۷۳ تا پایان ۱۳۸۴ در مجموع ۳۵۶۴ هزار کانون تبلیغاتی در سراسر کشور مشغول فعالیت هستند.