حدود 350 گونه عقرب وجود دارد و در بعضی مناطق از نظر بالینی از مارها مهمتر می باشند. ماده سمی عقرب در یک زوج غده ، داخل یک کیسه بر آمده نزدیک انهای دم قرار گرفته است. قسمت دمی به یک نیش خمیده به شکل خار ختم می شود. عقربها در شکار قربانی خود را چندین بار نیش می زنند. سمیت عقربها به اندازه آنها بستگی ندارد، بعضی از عقرب های بزرگ بدون خطر می باشند و نیش آنها فقط برآمدگی موضعی سوزش دار ایجاد می کند در حالی که بیشتر گونه های کوچک از خانواده بوتیده خطرناکتر می باشد. سم عقرب شامل موادی است که روی اعصاب اثر می گذارد و علائم مسمومیت عمومی ایجاد می کند. که شامل: تنفس سریع، عرق کردن زیاد، افزایش ترشحات بزاق، تهوع، استفراغ و تشنج است. مرگ معمولا به علت نارسایی قلب یا فلج دستگاه تنفسی پیش می آید. سمیت یک قطره از سم عقرب آندروکتونوس به مراتب از یک قطره سم مار کبری خطرناکتر است.
میزان مرگ و میر از عقربهای خطرناک به گونه ، سن فرد نیش خورده و تعداد نیش بستگی دارد.

ساکنین صحراهای خشک عقربهای واقعی و دارای نیشهای زهرآگین نیستند. اما به هر حال این جانوران دارای چنگالهای خارداری هستند که در واقع قسمتی از دهان آنها محسوب می شود. و آنها قادر هستند که ماده سمی خطر ناکی ازقسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمین بپاشند. این جانور بیشتر در شب شکار می کند و پاهای بلند جلویی خود را برای پیدا کردن غذا بکار برد و بعد از یافتن غذا آن را بوسیله چنگالهایش می گیرد. در طول روز در زیر سنگها یا سوراخ زمین پنهان می گردد.

عقربهای مناطق کویری ایران به دو دسته تقسیم میشوند : عقرب های دم طلایی و عقرب های سیاه . خطرناک ترین نوع عقرب در ایران عقرب گاردیوم است که در منطقه خوزستان یافت می شود و سمی کشنده دارد . سم سایر عقربها کشنده نیست . عقرب‌ های‌ ایران‌ بالاترین‌ میزان‌ گزیدن‌ را در دنیا به‌ خود اختصاص‌ داده‌اند . طبق‌ نتایج‌ بررسی‌ها، افرادی‌ که ‌6 ساعت‌ پس‌ از گزش‌ به‌ مراکز درمانی‌ مراجعه‌ می‌کنند 2 برابر کسانی‌ که‌ بین ‌6 تا 12 ساعت‌ و 5 برابر کسانی‌ که‌ بیش‌ از 12 ساعت‌ به‌ مرکز درمان‌ می‌روند، شانس‌ مرگ‌ کمتری‌ دارند .

سم عقرب و علائم آن :

زهر اکثر عقربهای سمی باعث نابودی گلبولهای قرمز خون می شود و در محل گزش نیز تغییر رنگ موضعی و تورم دردناک ایجاد می کند، گر چه بطور متناقص سم بعضی از انواع کشنده مثلCentruroids باعث علائم موضعی و تورم زیاد نمی شود ولی حتماً باید توسط پزشک معاینه شده و با تزریق سرم ضد عقرب درمان شود، کودکان و افراد سالمند نیز نسبت به سم عقرب آسیب پذیرتر بوده و نیازمند توجه بیشتری می باشند .

علاوه بر آسیب به گلوبولهای قرمز، زهر عقرب علائم عصبی نیز ایجاد می کند که شامل:

بی قراری، تشنج، راه رفتن نامتعادل، تکلم منقطع، آبریزش از دهان، حساسیت شدید پوست به لمس، انقباضات ماهیچه ای، درد شکم و کاهش کارکرد سیستم تنفسی است.